دوباره آمده آن شب، شب جدایی او
سرم فدایی او شد، دلم هوایی او
یا ایهاالعزیزتر از یوسف!
عکس تو را به چاه می‌اندازند
مرا یاد است سطری بی‌بدیل از شعر خاقانی:
«که سلطانی‌ست درویشی و درویشی‌ست سلطانی»
و انسان هرچه ایمان داشت پای آب و نان گم شد
زمین با پنج نوبت سجده در هفت آسمان گم شد
