در سکوتی لبالب از فریاد گوشه چشمی به آسمان دارد
یک بغل بغض و تاول و ترکش، یک بغل بغض بیکران دارد
کنار دل و دست و دریا، اباالفضل
تو را دیدهام بارها، یا اباالفضل
آتشفشان زخم منم، داغ دیدهام
خاکسترم، بهار به آتش کشیدهام
میداد نسيم سحری بوی تنت را
از باد شنيدم خبر آمدنت را
اینک زمان، زمان غزلخوانی من است
بیتیست این دو خط که به پیشانی من است
جاده و اسب مهیاست بیا تا برویم
کربلا منتظر ماست بیا تا برویم