نه لاله بوی خوش مستی از سبوی تو دارد،
هزار کاسه از این باغ رو به سوی تو دارد
جاده در پیش بود و بیوقفه
سوی تقدیر خویش میرفتیم
حق میشود انکار و من انگار نه انگار
منصور سرِ دار و من انگار نه انگار
اینک زمان، زمان غزلخوانی من است
بیتیست این دو خط که به پیشانی من است