ای نگاهت امتدادِ سورۀ یاسین شده
با حضورت ماه بهمن، صبح فروردین شده
غریبه! آی جانم را ندیدی؟
مه هفت آسمانم را ندیدی؟
چون کوفه که چهره‌ای پر از غم دارد
این سینه، دلی شکسته را کم دارد
یک کوه رشید داده‌ام ای مردم!
یک باغ امید داده‌ام ای مردم!
خوش باد دوباره یادی از جنگ شده‌ست
دریاچۀ خاطرات خون‌رنگ شده‌ست
این چه خروشی‌ست؟ این چه معمّاست؟
در صدف دل، محشر عظماست
ای رسول خدای را همدم!
در حریم رسالتش مَحرم
ميان غربت دستان مکه سر بر کرد
مُحمّد عربى، مکه را منوّر کرد
ای بانویی که زنده شد عصمت به نام تو
پیک خداست حامل عرض سلام تو
چون آينه، چشم خود گشودن بد نيست
گرد از دل بيچاره زدودن بد نيست
