ای حرمت قبلۀ مراد قبایل!
وی که بوَد قبله هم به سوی تو مایل
مشتاق و دل‌سپرده و ناآرام
زین کرد سوی حادثه مَرکب را
نشان در بی‌نشانی‌هاست، پس عاشق نشان دارد
شهید عشق هر کس شد مکانی لامکان دارد
گل بر من و جوانى من گریه مى‌کند
بلبل به هم‌زبانى من گریه مى‌کند
الا رفتنت آیۀ ماندن ما
که پیچیده عطر تو در گلشن ما
