اذانی تازه کرده در سرم حسّ ترنم را
ندای ربّنا را، اشک در حال تبسم را
زیر بار کینه پرپر شد ولی نفرین نکرد
در قفس ماند و کبوتر شد ولی نفرین نکرد
بی‌تاب دوست بودی و پروا نداشتی
در دل به غیر دوست تمنا نداشتی
مست از غم توام غم تو فرق می‌کند
محو توام که عالم تو فرق می‌کند
