او خسته‌ترین پرنده‌ها را
در گرمی ظهر سایه می‌داد
شروع نامه‌ام نامی کریم است
که بسم‌الله الرحمن الرحیم است
با داغ مادرش غم دختر شروع شد
او هرچه درد دید، از آن «در» شروع شد
قیامت غم تو کمتر از قیامت نیست
در این بلا، منِ غمدیده را سلامت نیست
در آتشی از آب و عطش سوخت تنت را
در دشت رها کرد تن بی‌کفنت را
