مرا مباد که با فخر همنشین باشم
غریب‌وار بمیرم، اگر چنین باشم
شروع نامه‌ام نامی کریم است
که بسم‌الله الرحمن الرحیم است
قیامت غم تو کمتر از قیامت نیست
در این بلا، منِ غمدیده را سلامت نیست
اینک زمان، زمان غزل‌خوانی من است
بیتی‌ست این دو خط که به پیشانی من است
صدای کیست چنین دلپذیر می‌آید؟
کدام چشمه به این گرمسیر می‌آید؟
