آه از دمی که در حرم عترت خلیل
برخاست از درای شتر بانگِ الرّحیل
قدم در دفاع از حرم برندارد
سپاھی که تیغ دودَم برندارد
گاهگاهی به نگاهی دل ما را دریاب
جان به لب آمده از درد، خدا را، دریاب
در کربلا شد آنچه شد و کس گمان نداشت
هرگز فلک به یاد، چنین داستان نداشت
