آه از دمی که در حرم عترت خلیل
برخاست از درای شتر بانگِ الرّحیل
گاهگاهی به نگاهی دل ما را دریاب
جان به لب آمده از درد، خدا را، دریاب
در کربلا شد آنچه شد و کس گمان نداشت
هرگز فلک به یاد، چنین داستان نداشت
ای انتظارِ جاری ده قرن تا هنوز
بیتو غروب میشود این روزها هنوز