پیشانی‌ات
از میان دیوار می‌درخشد
امروز که انتهای دنیای من است
آغاز تمام آرزوهای من است
با بال و پری پر از کبوتر برگشت
هم بالِ پرنده‌های دیگر برگشت
به گونۀ ماه
نامت زبانزد آسمان‌ها بود
پیش چشمم تو را سر بریدند
دست‌هایم ولی بی‌رمق بود
بهار آسمان چارمینی
غریب امّا، امامت را نگینی
یک دختر و آرزوی لبخند که نیست
یک مرد پر از کوه دماوند که نیست
