قندیل و شمعدان و چراغان
آیینه و بلور و کبوتر
دین را حرمی‌ست در خراسان
دشوار تو را به محشر آسان
کوه آهسته گام برمی‌داشت
پیکر آفتاب بر دوشش
زهی آن عبد خدایی که خدایی‌ست جلالش
صلوات از طرف خالق سرمد به جمالش
جاده مانده‌ست و من و اين سر باقى مانده
رمقی نيست در اين پيکر باقى مانده
