ای دل‌نگران که چشم‌هایت بر در...
شرمنده که امروز به یادت کمتر...
دین را حرمی‌ست در خراسان
دشوار تو را به محشر آسان
با دشمن خویشیم شب و روز به جنگ
او با دم تیغ آمده، ما با دل تنگ
دگر چه باغ و درختی بهار اگر برود
چه بهره از دل دیوانه یار اگر برود
برخیز که راه رفته را برگردیم
با عشق به آغوش خدا برگردیم
