هر دم از دامن ره، نوسفری میآمد
ولی این بار دگرگون خبری میآمد
در آتشی از آب و عطش سوخت تنت را
در دشت رها کرد تن بیکفنت را
شب، شبِ اشک و تماشاست اگر بگذارند
لحظهها با تو چه زیباست اگر بگذارند
باران ندارد ابرهای آسمانش
باران نه اما چشمهای مهربانش...
