مدینه ماه تو آمادۀ سفر شده است
نشان کوچ، در آیینه جلوه‌گر شده است
نبی به تارک ما تاج افتخار گذاشت
برای امت خود فخر و اقتدار گذاشت
ای در دلِ تو زلال ایمان جاری
ای زخمِ زمانه بر وجودت کاری
تو ای مرغ شباهنگم، به حسرت بال و پر وا کن
صدای کوبۀ در شد، برو زهرا تو در وا کن
دانش‌طلبی که نور ایمان دارد
جویای فضیلت است تا جان دارد
چشمی از غم ستاره باران دارد
دلسوخته‌ای که داغ یاران دارد
ای موجِ امید، راهی ساحل تو
ای مهر و وفا عجین در آب و گل تو
ای ذرۀ کوچکِ مدار هستی
ای آن‌که به رحمت خدا دل بستی
هنگام دعا قلب حزین داشته باش
یعنی که دلی خدای‌بین داشته باش
از کوثر معرفت غزل‌نوشی کن
تا قافلۀ کمال هم‌دوشی کن
هر کس که ز دنیا طلبی دور شود
بیگانه ز تزویر و زر و زور شود
جانا به خدای کعبه رو باید کرد
با او همه وقت گفتگو باید کرد
هر چند دعای عاشقان پر دارد
زیباییِ پرواز کبوتر دارد
جامی بزن از می طَهور صلوات
فیضی ببر از فیض حضور صلوت
ای روشنی آینه! ای آبروی آب!
اسلام تو حل کرد همه مسئله‌ها را
پیغمبر ما که منجی انسان‌هاست
این گفتۀ او امید بخشِ جان‌هاست
ایمان قدحی زلال از جام علی‌ست
بر شانۀ آسمان رد گام علی‌ست
در مِهر پیامبر حیات است حیات
در نور هدایتش نجات است نجات
پیغمبر اعظم که به عصمت طاق است
در خُلق عظیم شهرۀ آفاق است
از چشمۀ نور، ساغری پُر مِیْ کن
تجلیلِ بهار عمر، قبل از دِی کن
