و آتش چنان سوخت بال و پرت را
که حتی ندیدیم خاکسترت را
نشسته سایه‌ای از آفتاب بر رویش
به روی شانهٔ طوفان رهاست گیسویش
با اشک تو رودها درآمیخته‌اند
از شور تو محشری بر انگیخته‌اند
به دست غیر مبادا امیدواری ما
نیامده‌ست به جز ما کسی به یاری ما
من و این داغ در تکرار مانده
من و این آتش بیدار مانده
