از سمت مدینه خبر آورد نسیمی
تا مژده دهد آمده مولود عظیمی
مرا از حلقۀ غم‌ها رها کن
مرا از بند ماتم‌ها رها کن
همیشه خاک پای همسفرهاست
سرش بر شانۀ خونین‌جگرهاست
مرا بنویس باران، تا ببارم
یکی از داغداران... تا ببارم
نه پاره پاره پاره پیکرت را
نه حتّی مشتی از خاکسترت را
ازل برای ابد ملک لایزالش بود
چه فرق می‌کند آخر، که چند سالش بود
