ای کاش که در بند نگاهش باشیم
دل‌سوختۀ آتش آهش باشیم
او خسته‌ترین پرنده‌ها را
در گرمی ظهر سایه می‌داد
ما گرم نماز با دلی آسوده
او خفته به خاکِ جبهه خون‌آلوده
رسانده‌ام به حضور تو قلب عاشق را
دل رها شده از محنت خلایق را
با داغ مادرش غم دختر شروع شد
او هرچه درد دید، از آن «در» شروع شد
در ساحل جود خدا باران گرفته
باران نور و رحمت و احسان گرفته
سیلاب می‌شویم و به دریا نمی‌رسیم
پرواز می‌کنیم و به بالا نمی‌رسیم
