او خسته‌ترین پرنده‌ها را
در گرمی ظهر سایه می‌داد
گفت رنجور دلش از اثر فاصله‌هاست
آن که دلتنگ رسیدن به همه یکدله‌هاست
تا برویم ریشه‌ای چون تاک می‌خواهم که هست
نور می‌خواهم که هستی خاک می‌خواهم که هست
با داغ مادرش غم دختر شروع شد
او هرچه درد دید، از آن «در» شروع شد
راضی به جدايی از برادر نشده
با چند امان‌نامه کبوتر نشده
خواست لختی شکسته بنویسد
به خودش گفت با چه ترکیبی
