او خسته‌ترین پرنده‌ها را
در گرمی ظهر سایه می‌داد
برخاستم از خواب اما باورم نیست
هم‌سنگرم! هم‌سنگرم! هم‌سنگرم! نیست
و کاش مرد غزل‌خوان شهر برگردد
به زیر بارش باران شهر برگردد
خبر این بود که یک سرو رشید آوردند
استخوان‌های تو را در شب عید آوردند
با داغ مادرش غم دختر شروع شد
او هرچه درد دید، از آن «در» شروع شد
