احمد حسین‌پور علوی | شعر هیأت

احمد علوی

احمد حسین‌پور علوی

احمد حسین‌پور علوی معروف به احمد علوی متولد سال ۱۳۵۴ می‌باشد. گرچه در قم سکونت دارد اما اصالت وی به یزد بازمی‌گردد. او سرودن را از جوانی آغاز کرد و بیشتر در موضوع شعر آیینی فعالیت دارد. علوی کارشناس رشتۀ روانشناسی است و سالیانی است با علاقۀ وافر مشغول تدریس به دانش آموزان مقطع ابتدایی است. او به دلیل طبع شاعرانه و بداهه گویی که دارد در عرصۀ مجری‌گری نیز فعالیت می‌کند. «سادات ببخشند»، «علوی‌ها» و «گلوگاه» سه مجموعه شعر او است.

گلوگاه

گلوگاه

علوی‌ها

علوی‌ها

حُجّت

خورشید هم در آسمان رؤیت نمی‌شد
دیگر کسی با ماه، هم‌صحبت نمی‌شد

امام عصر علیه‌السلام

غزل

دستان خالی

چشیدم در حریمت طعم عشق لایزالی را
کشیدم در غل و زنجیر نفس لاابالی را

مناجات

غزل

عهد

فرج یعنی دعای عهد خواندن، عهد را بستن
دعا یعنی پلی از فرش تا عرش خدا بستن

امام عصر علیه‌السلام

غزل

پهلوان‌ها نمی‌میرند

حاج قاسم سلام! آمده‌ام،
با خودت راهی نجف بشوم

سردار شهید

حدود ساعت یک

سایر قالب‌ها

مرگ سرخ

آرزوی موج چیزی نیست جز فانی شدن
هست این فانی شدن، آغاز عرفانی شدن

سردار شهید

حدود ساعت یک

غزل

دریای کرم

در کویری که به دریای کرم نزدیک است
عاشقت هستم و قلبم به حرم نزدیک است

امام علی علیه‌السلام

علوی‌ها

مربع‌ترکیب

سرو رشید

خبر این بود که یک سرو رشید آوردند
استخوان‌های تو را در شب عید آوردند

مادران شهدا

آب و آینه

غزل

کوچ پرستو

دیگر نبود فرصتِ راز و نیاز هم
حتی شکسته بود دلِ جانماز هم

حضرت فاطمه علیهاالسلام

بیت‌های بارانی (۲)

مربع‌ترکیب

برادرم...

افتاده بود در دل صحرا برادرش
مانند کوه، یکه و تنها، برادرش

حضرت عباس علیه‌السلام

سیر و سلوک در آسمان

غزل

شوق پرواز

مرد خرمافروش در زندان، راوی سرنوشت مختار است
حرف‌هایی شنیدنی دارد، سخنانش کلید اسرار است

امام علی علیه‌السلام

میثم تمار سردارِ سرِ دار

غزل

حادثه‌ای ناگهانی

هفته، مجال هفت قدم مهربانی است
شنبه شروع همدلی و همزبانی است

امام عصر علیه‌السلام

ایها العزیز

غزل

أین عمار

مَردمِ كوچه‌های خواب‌آلود، چشم بیدار را نفهمیدند
مرد شب‌گریه‌های نخلستان، مرد پیكار را نفهمیدند

امام علی علیه‌السلام

علوی‌ها

غزل

مبهوت دریا

قطره‌ام اما به فکر قطره ماندن نیستم
آن‌قدَر در یاد او غرقم که اصلاً نیستم

امام علی علیه‌السلام

علوی‌ها

مربع‌ترکیب

یا فاطمه اشفعی لی

می‌بارد از چشم‌هایم باران اشکی که نم‌نم
شد آبشاری پریشان، رودی که پاشیده از هم

حضرت فاطمه علیهاالسلام

بیت‌های بارانی (۲)

غزل

از جان گذشته بود

این زن که از برابر طوفان گذشته بود
عمرش کنار حضرت باران گذشته بود

حضرت زینب علیهاالسلام

گلوگاه

غزل

حقوق بی‌بشر

ذلیل شد امیری‌اش، صغیر شد کبیری‌اش
شکسته شد توهّمِ شکست‌ناپذیری‌اش

صفوفشان دو دسته شد، عنانشان گسسته شد
فسونشان فسانه شد، طلسمشان شکسته شد

تمام شد دوبار در زمین فساد کردنش
لَتُفسِدَنَّ مَرَّتَینِ فِی البِلاد کردنش

تو سرزمین قبله‌ای، اقامه کن نماز را
بی‌آبرو کن این جماعت قمارباز را

تمام آیه‌های سرخ فتح را مرور کن
زمین به ارث می‌رسد، نگاه در زبور کن

تو نقطۀ تلاقی چهارسوی عالمی
و جُرم تو همین‌که ایستاده‌ای و محکمی

چه نقشه‌ها برای تو کشیده‌اند گرگ‌ها
چه خواب‌ها، چه خواب‌ها که دیده‌اند گرگ‌ها

چه شاخه‌ها تبر شود، چه زیرها زبَر شود
که سازمان بی‌ملل حقوق بی‌بشر شود!

دوباره از خیانت سران خودفروخته
هزار سرو لِه شد و هزار غنچه سوخته

سکوت‌های بی‌شرف، قنوت‌های بی‌هدف
منافقان میان حقّ و باطل‌اند بی‌طرف

درنگ شو! به سوز سینه اهلُ بَیت را بخوان
شتاب کن، وَ ما رَمَیتَ إذ رَمَیت را بخوان

قیام آدمیّت و خروش دینی است این
صدای پای زئران اربعینی است این

ورای این حصارها و سیمِ خاردارها
طلوع می‌رسد، شکوفه می‌کند بهارها

به دوست خنده می‌زند، به دشمن اخم می‌کند
طبیبمان می‌آید و علاج زخم می‌کند

یگانه راز رَستن و نجات چیست عاقبت؟
به عصر کربلا قسم، مقاومت مقاومت

مهدی جهاندار

فتح نزدیک است وقتی مرد میدان حمزه باشد
خصم خاموش است وقتی شیر غرّان حمزه باشد

نغمه مستشارنظامی

بعد از این‌که دفن شد آن شب پیمبر در سکوت
سُست شد ایمان مردم، مُرد باور در سکوت

رضا خورشیدی‌فرد

ماییم و شکوهِ نصر ان‌شاء‌الله
قدس است و شکستِ حصر ان‌شاء‌الله

سیدمحمدجواد شرافت

همان قاتل که ویران ساخت اردوگاه قانا را
همان غاصب که خونین کرد «صبرا و شتیلا» را

سیدمحمدرضا یعقوبی‌آل

گشوده باغِ تاریخ از گلِ عبرت، بسی دفتر
که هر برگ از تبِ خجلت، رُخی دارد چو شبنم، تر

جواد محمدزمانی

ذلیل شد امیری‌اش، صغیر شد کبیری‌اش
شکسته شد توهّمِ شکست‌ناپذیری‌اش

مهدی جهاندار

سرّ نى در نینوا مى‏‌ماند اگر زینب نبود
کربلا، در کربلا مى‏‌ماند اگر زینب نبود

قادر طهماسبی

گفت: ای گروه! هر که ندارد هوای ما
سر گیرد و برون رود از کربلای ما...

نیّر تبریزی

هنوز ماتم زن‌های خون‌جگر شده را
هنوز داغ پدرهای بی‌پسر شده را

محمدمهدی سیار

دلی كه خانۀ مولا شود حرم گردد
كز احترام علی كعبه محترم گردد

محمدعلی مجاهدی

دلا بكوش كه آیینۀ خدات كنند
به خود بیایی و از دیگران جدات كنند

محمدجواد غفورزاده

آن اسم اعظم که نشانی می‌دهندش
سربند یا زهراست محکم‌تر ببندش

مهدی جهاندار

هنرهیات

جامع محتوایی

جامعه ایمانی مشعر

هیات تی‌وی