ای دل سوختگان شمع عزای حرمت
اشک ما وقف تو و کرب‌وبلای حرمت
کسی که عشق بُوَد محو بردباری او
روان به پیکر هستی‌ست لطف جاری او
او خسته‌ترین پرنده‌ها را
در گرمی ظهر سایه می‌داد
سلام! ای سلام خدا بر سلامت!
درود! ای کلام الهی، کلامت!
با داغ مادرش غم دختر شروع شد
او هرچه درد دید، از آن «در» شروع شد
