چون کوفه که چهره‌ای پر از غم دارد
این سینه، دلی شکسته را کم دارد
آن‌جا که دلتنگی برای شهر بی‌معناست
جایی شبیه آستان گنبد خضراست
یک کوه رشید داده‌ام ای مردم!
یک باغ امید داده‌ام ای مردم!
چشم‌هایم را به روی هرکه جز تو بود بست
قطرۀ اشکی که با من بوده از روز الست
خوش باد دوباره یادی از جنگ شده‌ست
دریاچۀ خاطرات خون‌رنگ شده‌ست
چون آينه، چشم خود گشودن بد نيست
گرد از دل بيچاره زدودن بد نيست
