عالم همه مبتدا، خبر کرببلاست
انسان، قفس است و بال و پر کرببلاست
درختان را دوست می‌دارم
که به احترام تو قیام کرده‌اند
یک پنجره، گلدانِ فراموش شده
یک خاطره، انسانِ فراموش شده
چو موج از سفر ماهتاب می‌آید
از آب و آینه و آفتاب می‌آید
بی‌تاب دوست بودی و پروا نداشتی
در دل به غیر دوست تمنا نداشتی
