آسمان از ابر چشمان تو باران را نوشت
آدم آمد صفحه‌صفحه نام انسان را نوشت
وقتی نمازها همه حول نگاه توست
شاید که کعبه هم نگران سپاه توست
برخاستم از خواب اما باورم نیست
هم‌سنگرم! هم‌سنگرم! هم‌سنگرم! نیست
درختان را دوست می‌دارم
که به احترام تو قیام کرده‌اند
خبر این بود که یک سرو رشید آوردند
استخوان‌های تو را در شب عید آوردند
چو موج از سفر ماهتاب می‌آید
از آب و آینه و آفتاب می‌آید
