ما شیعۀ توایم دل شادمان بده
ویران شدیم، خانۀ آبادمان بده
وانهادهست به میدان بدنش را این بار
همره خویش نبردهست تنش را این بار
تا باد مرکبیست برای پیام تو
با هر درخت زمزمهوار است نام تو
ماه غریب جادّهها، همسفر نداشت
شب در نگاه ماه، امید سحر نداشت
مرا به ابر، به باران، به آفتاب ببخش
مرا به ماهی لرزان کنار آب ببخش
باز باران است، باران حسینبنعلی
عاشقان، جان شما، جان حسینبنعلی