سرباز نه، این برادران سردارند
پس این شهدا هنوز لشکر دارند
«اَلا یا اَیها السّاقی اَدِر کأسا و ناوِلها»
که درد عشق را هرگز نمی‌‌فهمند عاقل‌ها
آهسته می‌آید صدا: انگشترم آنجاست!
این هم کمی از چفیه‌ام... بال و پرم آنجاست
مرا مباد که با فخر همنشین باشم
غریب‌وار بمیرم، اگر چنین باشم
دلم می‌خواست عطر یاس باشم
کنار قاسم و عباس باشم
بی‌تاب دوست بودی و پروا نداشتی
در دل به غیر دوست تمنا نداشتی
صدای کیست چنین دلپذیر می‌آید؟
کدام چشمه به این گرمسیر می‌آید؟
از دید ما هر چند مشتی استخوان هستید
خونید و در رگ‌های این دنیا روان هستید
