ای لحظه‌به‌لحظه در تماشای همه
دیروزی و امروزی و فردای همه
ای کاش مرا گلایه از بخت نبود
یک لحظه خیالم از خودم تخت نبود
تا چند اسیر رنگ و بو خواهی شد؟
چند از پی هر زشت و نکو خواهی شد؟
چشم همه چشمه‌های جوشان به خداست
باران، اثر نگاه دهقان به خداست
بی‌تاب دوست بودی و پروا نداشتی
در دل به غیر دوست تمنا نداشتی
با هر نفسم به یاد او افتادم
دنیا همه رفت و او نرفت از یادم
