تا نگردیده‌ست خورشید قیامت آشکار
مشتِ آبی زن به روی خود، ز چشمِ اشک‌بار
با ریگ‌های رهگذر باد
در خیمه‌های خسته بخوانید
وقتی خدا بنای جهان را گذاشته
در روح تو سخاوت دریا گذاشته
ماه فرو ماند از جمال محمد
سرو نباشد به اعتدال محمد
زیر بار کینه پرپر شد ولی نفرین نکرد
در قفس ماند و کبوتر شد ولی نفرین نکرد
