پر کشیده‌ام، چه خوب!
می‌پرم به این‌طرف، به آن طرف
اگر به شکوه، لب خویش وا کند زهرا
مدینه را به خدا کربلا کند زهرا
عطر او آفاق را مدهوش کرد
دشت و صحرا را شقایق‌پوش کرد
ای نسیم صبحدم که از کنار ما عبور می‌کنی
زودتر اگر رسیدی و
پل، بهانه‌ای معلّق است
تا به اتّفاق هم از آن گذر کنیم
