آه از دمی که در حرم عترت خلیل
برخاست از درای شتر بانگِ الرّحیل
لطفی که کرده است خجل بارها مرا
برده‌ست تا دیار گرفتارها مرا
به صحرا بنگرم، صحرا تو بینم
به دریا بنگرم، دریا تو بینم
دلا غافل ز سبحانی، چه حاصل؟
مطیع نفس و شیطانی، چه حاصل؟
خدایا! داد از این دل، داد از این دل
که یک‌دم مو نگشتُم شاد از این دل
