سجاد! ای به گوشِ ملائک، دعای تو
شب، خوشهچینِ خلوت تو با خدای تو
ای پر سرود با همۀ بی‌صدایی‌ات
با من سخن بگو به زبان خدایی‌ات
ای ریخته نسیم تو گل‌های یاد را
سرمست کرده نفحهٔ یاد تو باد را
گفتم به گل عارض تو کار ندارد؛
دیدم که حیایی شررِ نار ندارد
شب در سکوت کوچه بسی راه رفته بود
امواج مد واقعه تا ماه رفته بود
