تشنگان را سحاب پیدا شد
رحمت بی‌حساب پیدا شد
از باغ می‌برند چراغانی‌ات کنند
تا کاج جشن‌های زمستانی‌ات کنند
در راه رسیدن به تو گیرم که بمیرم
اصلاً به تو افتاد مسیرم که بمیرم
عمری به جز مرور عطش سر نکرده‌ایم
جز با شرابِ دشنه گلو تر نکرده‌ایم
مستی نه از پیاله نه از خم شروع شد
از جادۀ سه‌شنبه شب قم شروع شد
مدینه حسینت کجا می‌رود؟
اگر می‌رود، شب چرا می‌رود؟
