تویی که نام تو در صدر سربلندان است
هنوز بر سر نی چهرۀ تو خندان است
به تعداد نفوس خلق اگر سوی خدا راه است
همانقدر انتخاب راه دشوار است و دلخواه است
تو همچون غنچههای چیده بودی
که در پرپر شدن خندیده بودی
عالمى سوخته از آتش آهِ من و توست
این در سوخته تا حشر گواهِ من و توست
