رخصت بده از داغ شقایق بنویسم
از بغض گلوگیر دقایق بنویسم
کویر خشک حجاز است و سرزمین مناست
مقام اشک و مناجات و سوز و شور و دعاست
اینک زمان، زمان غزلخوانی من است
بیتیست این دو خط که به پیشانی من است
همیشه خاکی صحن غریبها بد نیست
بقیع، پنجره دارد اگرچه مشهد نیست