همین که بهتری الحمدلله
جدا از بستری، الحمدلله
حشمت از سلطان و راحت از فقیر بی‌نواست
چتر از طاووس، لیک اوج سعادت از هُماست
اگر عاصی، اگر مجرم، اگر بی‌دین، اگر مستم
به محشر کی گذارد دامن عفوت تهی دستم؟
مژده باد ای دل که اینک می‌رسد ماه صیام
دارد از حق بهر امّید گنه‌کاران پیام
ای نام دل‌گشای تو عنوان کارها
خاک در تو، آب رخِ اعتبارها
به روزگار سیاهی که شب حصار نداشت
جهان جزیرۀ سبزی در اختیار نداشت
مستی نه از پیاله نه از خم شروع شد
از جادۀ سه‌شنبه شب قم شروع شد
منظومهٔ دهر، نامرتب شده بود
هم روز رسیده بود هم شب شده بود
همچون نسیم صبح و سحرگاه می‌رود
هرکس میان صحن حرم راه می‌رود
خانه‌های آن کسانی می‌خورد در، بیشتر
که به سائل می‌دهند از هرچه بهتر بیشتر
زن، رشک حور بود و تمنّای خود نداشت
چون آسمان نظر به بلندای خود نداشت
