و کاش مرد غزلخوان شهر برگردد
به زیر بارش باران شهر برگردد
تا برویم ریشهای چون تاک میخواهم که هست
نور میخواهم که هستی خاک میخواهم که هست
قندیل و شمعدان و چراغان
آیینه و بلور و کبوتر
کوه آهسته گام برمیداشت
پیکر آفتاب بر دوشش
خواست لختی شکسته بنویسد
به خودش گفت با چه ترکیبی
جاده ماندهست و من و اين سر باقى مانده
رمقی نيست در اين پيکر باقى مانده