ای غم، تو که هستی؟ از کجا میآیی؟
هر دم به هوای دل ما میآیی
بیدل و خسته در این شهرم و دلداری نیست
غم دل با که توان گفت که غمخواری نیست
لطفی که کرده است خجل بارها مرا
بردهست تا دیار گرفتارها مرا
از نو شکفت نرگس چشمانتظاریام
گل کرد خارخار شب بیقراریام
