ای آسمان به راز و نیازت نیازمند
آه ای زمین به سوز و گدازت نیازمند
زیر بار کینه پرپر شد ولی نفرین نکرد
در قفس ماند و کبوتر شد ولی نفرین نکرد
همهٔ حیثیت عالم و آدم با توست
در فرات نفسم گام بزن، دم با توست
در جام دیده اشک عزا موج می‌زند
در صحن سینه شور و نوا موج می‌زند
با آن که آبدیدۀ دریای طاقتیم
آتش گرفته‌ایم که غرق خجالتیم
