یاد تو گرفته قلب‌ها را در بر
ماییم و درود بر تو ای پیغمبر
ز هرچه بر سر من می‌رود چه تدبیرم
که در کمند قضا پای‌بند تقدیرم
...ای صبح را ز آتش مهر تو سینه گرم
وی شام را ز دودۀ قهر تو دل چو غار
ای به سزا لایق حمد و ثنا
ذات تو پاک از صفت ناسزا
از ابتدای کار جهان تا به انتها
دیباچه‌ای نبود و نباشد بِه از دعا
تو همچون غنچه‌های چیده بودی
که در پرپر شدن خندیده بودی
