ای بحر! ببین خشکی آن لب‌ها را
ای آب! در آتش منشان سقا را
تشنگان را سحاب پیدا شد
رحمت بی‌حساب پیدا شد
آن‌که با مرگِ خود احیای فضیلت می‌خواست
زندگی را همه در سایۀ عزّت می‌خواست
چشمه‌ها جوشید و جاری گشت دریا در غدیر
باغ عشق و آرزوها شد شکوفا در غدیر
مدینه حسینت کجا می‌رود؟
اگر می‌رود، شب چرا می‌رود؟
