مرا مباد که با فخر همنشین باشم
غریبوار بمیرم، اگر چنین باشم
قرآن که کلام وحده الا هوست
آرامش جان، شفای دلها، در اوست
اینک زمان، زمان غزلخوانی من است
بیتیست این دو خط که به پیشانی من است
صدای کیست چنین دلپذیر میآید؟
کدام چشمه به این گرمسیر میآید؟
