تشنگان را سحاب پیدا شد
رحمت بی‌حساب پیدا شد
شنیده بود که این‌بار باز دعوت نیست
کشید از ته دل آه و گفت: قسمت نیست
مرا مباد که با فخر همنشین باشم
غریب‌وار بمیرم، اگر چنین باشم
مدینه حسینت کجا می‌رود؟
اگر می‌رود، شب چرا می‌رود؟
صدای کیست چنین دلپذیر می‌آید؟
کدام چشمه به این گرمسیر می‌آید؟
