ای نگاهت امتدادِ سورۀ یاسین شده
با حضورت ماه بهمن، صبح فروردین شده
غریبه! آی جانم را ندیدی؟
مه هفت آسمانم را ندیدی؟
بیا به خانه که امّید با تو برگردد
هزار مرتبه خورشید با تو برگردد
«بشنو از نی چون حکایت می‌کند»
شیعه را در خون روایت می‌کند
این چه خروشی‌ست؟ این چه معمّاست؟
در صدف دل، محشر عظماست
