روز، روز نیزه و شمشیر بود
ظهر داغ خون و تیغ و تیر بود
قندیل و شمعدان و چراغان
آیینه و بلور و کبوتر
غزل عشق و آتش و خون بود که تو را شعر نینوا می‌کرد
و قلم در غروب دلتنگی، شرح خونین ماجرا می‌کرد
کوه آهسته گام برمی‌داشت
پیکر آفتاب بر دوشش
جاده مانده‌ست و من و اين سر باقى مانده
رمقی نيست در اين پيکر باقى مانده
