تشنگان را سحاب پیدا شد
رحمت بیحساب پیدا شد
دستی كه طرح چشم تو را مست میكشید
صد آسمان ستاره از آن دست میكشید
در سکوتی لبالب از فریاد گوشه چشمی به آسمان دارد
یک بغل بغض و تاول و ترکش، یک بغل بغض بیکران دارد
مدینه حسینت کجا میرود؟
اگر میرود، شب چرا میرود؟
