تشنگان را سحاب پیدا شد
رحمت بیحساب پیدا شد
در سکوتی لبالب از فریاد گوشه چشمی به آسمان دارد
یک بغل بغض و تاول و ترکش، یک بغل بغض بیکران دارد
مدینه حسینت کجا میرود؟
اگر میرود، شب چرا میرود؟
گفتم به گل عارض تو کار ندارد؛
دیدم که حیایی شررِ نار ندارد
