کمر بر استقامت بسته زینب
که یک‌دم هم ز پا ننشسته زینب
آسمان از ابر چشمان تو باران را نوشت
آدم آمد صفحه‌صفحه نام انسان را نوشت
وقتی نمازها همه حول نگاه توست
شاید که کعبه هم نگران سپاه توست
نوای کاروانت را شنیدم
دوباره سوی تو با سر دویدم
در سکوتی لبالب از فریاد گوشه چشمی به آسمان دارد
یک بغل بغض و تاول و ترکش، یک بغل بغض بی‌کران دارد
بیاور با خودت نور خدا را
تجلی‌های مصباح الهدی را
