یک بار رسید و بار دیگر نرسید
پرواز چنین به بام باور نرسید
تشنگان را سحاب پیدا شد
رحمت بی‌حساب پیدا شد
اگرچه باغِ پر از لالۀ تو پرپر شد
زمین برای همیشه، شهیدپرور شد
گفته بودی که به دنیا ندهم خاک وطن را
برده‌ام تا بسپارم به دم تیر بدن را
مدینه حسینت کجا می‌رود؟
اگر می‌رود، شب چرا می‌رود؟
