تشنگان را سحاب پیدا شد
رحمت بی‌حساب پیدا شد
گفته بودی که به دنیا ندهم خاک وطن را
برده‌ام تا بسپارم به دم تیر بدن را
در راه تو مَردُمَت همه پر جَنَم‌اند
در مکتب عشق یک‌به‌یک هم‌قسم‌اند
مدینه حسینت کجا می‌رود؟
اگر می‌رود، شب چرا می‌رود؟
هرگز نه معطل پر پروازند
نه چشم به راه فرصت اعجازند
